خشم یک احساس طبیعی و سالم در انسان است. همه‌ی والدین هر از گاهی عصبانی می‌شوند، اما اگر نتوانید عصبانیت خود را کنترل کنید، می‌تواند بر فرزند شما تأثیر منفی بگذارد. گاهی ممکن است خشم خود را با عصبانیت شدید، فریاد زدن بر سر فرزندان خود، یا آزار جسمی، کلامی یا عاطفی ابراز کنید. والدین ممکن است به دلایل مختلفی احساس عصبانیت کنند. احساس خستگی، پرداختن به مسئولیت‌ها و خواسته‌های روزانه و توجه به نیازهای کودک می‌تواند صبور ماندن را برای افراد سخت‌تر کند. راهبردهای مقابله می تواند به افراد کمک کند خشم خود را مدیریت کنند و به محرک‌ها با آرامش بیشتری پاسخ دهند. در این مقاله به تأثیرات خشم والدین بر کودکان و راهکارهایی که افراد می‌توانند برای کنترل خشم خود استفاده کنند، می‌پردازیم.
چه چیزی باعث عصبانیت و خشم می‌شود؟
عصبانیت زمانی است که بدن شما به چیزی که به عنوان یک تهدید احساس می‌کند، واکنش نشان می‌دهد. آدرنالین ترشح می‌کنید، ماهیچه‌های شما سفت می‌شوند، ضربان قلب و فشار خون شما افزایش می‌یابد و صورت و دستان شما برافروخته می‌شوند. گاهی اوقات افراد به دلیل نحوه تولد، ترکیبات شیمیایی مغز یا یک بیماری پزشکی بسیار عصبانی می‌شوند، اما معمولاً به این دلیل است که چیزی در تاریخچه شخصی شما باعث عصبانیت شما می‌شود.
محرک‌های رایج برای خشم عبارتند از از دست دادن صبر، احساس این‌که شما مورد قدردانی قرار نمی‌گیرید، نگرانی در مورد مشکلات و خاطرات چیزی آسیب‌زا که در گذشته برای شما اتفاق افتاده است. افرادی که در کودکی به آن‌ها آموزش داده نشده است که چگونه خشم خود را ابراز و کنترل کنند، بیشتر در بزرگسالی دچار طغیان خشم می‌شوند. عصبانی شدن والدین کودکان خردسال بسیار طبیعی است. این زمانی است که شما با مسائل زیادی از جمله خانواده، کار، مراقبت از خانه و فعالیت‌های اجتماعی سر و کار دارید. شما مشغول و خسته هستید، بنابراین وقتی بچه‌ها درست رفتار نمی‌کنند یا همه چیز طبق برنامه پیش نمی‌رود، ممکن است سخت باشد. سایر محرک‌های رایج عصبانیت در والدین زمانی است که احساس می‌کنید شریک زندگی‌تان کمکی نمی‌کند، زمانی که فرزندتان بدرفتاری می‌کند یا از دست شما عصبانی می‌شود، یا زمانی که در مورد مسائل مالی یا روابط استرس دارید.
خشم شما چه تاثیری بر فرزندتان می‌گذارد؟
همه عصبانی می‌شوند این که چگونه با آن برخورد می‌کنید مهم است. اگر چند نفس عمیق بکشید و زمانی که عصبانی هستید راه بروید، الگوی خوبی برای فرزندتان هستید. اما اگر زیاد اعصاب خود را از دست بدهید، می‌تواند اثرات منفی جدی برای فرزندتان داشته باشد. خشم والدین می‌تواند تأثیرات شدیدی بر کودکان داشته باشد.
- اگر والدین عصبانی باشند، کودکان ممکن است خود را سرزنش کنند. عصبانیت والدین ممکن است باعث شود کودک احساس استرس کند، که می‌تواند بر رشد مغز او تأثیر بگذارد. بزرگ شدن در حوالی خشم، یک عامل خطر برای بیماری روانی در زندگی بعدی است.
- خشم والدین ممکن است منجر به آزار عاطفی یا کلامی نسبت به کودک شود. اگر یکی از والدین از روی عصبانیت به کودک چیزهای آزاردهنده‌ای بگویند، ممکن است کودک فکر کند که تقصیر اوست و احساس بی‌ارزشی پیدا کند.
- کودکان ممکن است به والدین عصبانی با رفتار منفی، بی‌ادبی یا پرخاشگری پاسخ دهند. کودکان همچنین ممکن است بیمار شوند، از دیگران کناره گیری کنند یا در خوابیدن مشکل داشته باشند.
شما هرگز نباید فرزندتان را از نظر جسمی آزار دهید یا تنبیه کنید، مهم نیست که او چه کاری انجام داده یا چقدر عصبانی هستید. تحقیقات نشان داده است که تنبیه بدنی کودکان آن‌ها را در معرض خطر رفتارهای ضد اجتماعی، پرخاشگری، اعتماد به نفس پایین، مشکلات سلامت روان و روابط منفی قرار می‌دهد. هرگز کودک را تکان ندهید.
بیشتر بخوانید: فریاد و تنبیه، دو اشتباه والدین در تربیت کودک
استراتژی‌هایی برای کنترل خشم
بهترین راه برای مقابله با عصبانیت این است که علائم را بشناسید تا بتوانید قبل از خارج شدن از کنترل آن اقدام کنید.
علائمی که نشان می‌دهد، شما عصبانی هستید ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- ضربان قلب سریع یا تنفس سریع‌تر
- احساس آشفتگی، عصبانیت، بدخلقی یا تنش
- انقباض یا فشردن ماهیچه‌ها، مانند عضلات فک، شانه‌ها یا دست‌ها
- تعریق
- معده درد
- داشتن افکار منفی
هنگامی که افراد علائم خشم را تشخیص دادند، می‌توانند اقداماتی را برای آرام شدن و جلوگیری از ابراز خشم خود به فرزندان انجام دهند.
راه‌های انجام این کار عبارتند از:
- به کودک توضیح دهید که احساس عصبانیت می‌کنید و برای آرام شدن باید چند دقیقه از شما دور شوند.
- تمرکز بر نفس کشیدن طولانی و عمیق و بازدم با آه، و تکرار این کار تا زمانی که احساس آرامش کنید.
- به آرامی تا 10 بشمارید و این کار را تا زمانی که احساس آرامش کنید تکرار کنید.
اگر فردی بتواند فرزند خود را در مکانی امن رها کند، ممکن است بتواند خود را برای مدت طولانی‌تری از این موقعیت دور کند تا آرام شود. آن‌ها می‌توانند تلاش کنند:
- گرفتن دوش آب گرم برای آرامش بدن
- بیرون رفتن برای خوردن هوای تازه
- مدیتیشن یا تمرین ذهن آگاهی یا تنفس عمیق
- پیدا کردن فضایی آرام برای تنها بودن
- ورزش کردن یا انجام فعالیت‌های بدنی، مانند رفتن به دویدن، باغبانی، تمیز کردن، یا انجام یک پروژه خانه
- انجام فعالیتی که به نظرتان آرامش‌بخش است، مانند نقاشی، گوش دادن به موسیقی، یا خواندن کتاب یا مجله.
هنگامی که از فرزندتان عصبانی شدید، سعی کنید کلمات مثبت را به جای کلمات منفی استفاده کنید. اجازه دهید فرزندتان بداند که این رفتار اوست که شما دوست ندارید، نه او. این یک رفتار خوب است و به کودک شما می‌آموزد وقتی با او به خوبی برخورد کنید، گاهی اوقات احساس عصبانیت خوب است. بعد از این‌که آرام شدید، لحظه‌ای به این فکر کنید که چه چیزی شما را عصبانی کرده است و چگونه واکنش نشان داده‌اید. این می‌تواند به شما کمک کند دفعه بعد بهتر واکنش نشان دهید.
مدیریت سایر احساسات مرتبط
خشم معمولاً با احساسات دیگری از جمله اضطراب، افسردگی، ناامیدی، نگرانی، خجالت، محرومیت، آسیب یا ترس همراه است. شناخت و مقابله با این احساسات به شما کمک می‌کند خشم خود را کنترل کنید. خنثی کردن خشم می‌تواند بعداً منجر به انفجار شود. اما بیان آن به شیوه‌ای کنترل شده به این معنی است که می‌توانید برخی از احساسات زیربنایی را رها کنید و شروع به مقابله با آن‌چه واقعاً شما را عصبانی می‌کند، بکنید. سعی کنید به افکار منفی خود مانند “هیچ کس هرگز به من کمک نمی‌کند” یا “چرا این‌قدر شیطان هستید” توجه کنید. آرام باشید و آن‌چه را که واقعاً حال شما را بد می‌کند، بررسی کنید. والدین ممکن است احساسات دیگری را در کنار خشم تجربه کنند، مانند احساس گناه یا شرم برای از دست دادن عصبانیت. برای این افراد برقراری ارتباط با دیگرانی که با چالش‌های مشابه روبه‌رو هستند، می‌تواند مفید باشد. صحبت کردن با دیگران در یک فضای امن و بدون قضاوت ممکن است به آن‌ها کمک کند تا احساسات خود را مدیریت کنند. برداشتن گام‌هایی در جهت مدیریت خشم ممکن است کمک کند تا افراد احساس گناه یا سایر احساسات را کنترل کنند. والدین می‌توانند محرک‌های خشم خود و هر اقدامی را که می‌توانند برای مدیریت واکنش خود به این محرک‌ها انجام دهند، یادداشت کنند. یک فرد می‌تواند شفقت به خود را تمرین کند و متوجه شود که عواملی مانند کم‌خوابی و استرس کاری می‌توانند تا حد زیادی بر احساسات او تأثیر بگذارند.
کلام آخر: خشم یک احساس طبیعی و رایج است و همیشه منفی نیست. نحوه ابراز عصبانیت شخص مهم است. اگر والدین از فرزندان خود عصبانی شده‌اند، می‌توانند با فرزندان خود در مورد آن صحبت کنند و توضیح دهند که چرا احساس عصبانیت کرده‌اند. تحقیقات جدید نشان داده است که فریاد زدن بر سر بچه‌ها می‌تواند به همان اندازه مضر باشد که کتک زدن آن‌ها. در این تحقیقات اثرات ناشی از انضباط فیزیکی و کلامی خشن به طرز وحشتناکی مشابه بود. کودکی که سرش فریاد می‌زنند، به احتمال زیاد رفتار مشکل‌دار از خود نشان می‌دهد، در نتیجه فریادهای بیشتری برمی انگیزد.
