آیا کودکی دارید که بسیار حساس است و واکنش‌هایش در موقعیت‌های خاص، مانند زمانی که نسبت به او سخت‌گیری می‌کنید یا اوضاع برخلاف میلش است، نسبت به سایر کودکان بیش از حد به نظر می‌رسد؟ مثلاً وقتی چیزی می‌خواهد و به او نمی‌دهید، تا ساعت‌ها بعد گریه می‌کند؟ یا این‌که از چیزهایی که به نظر بی‌اهمیت به نظر می‌رسد عصبانی می‌شود؟ بروز هیجان و اشتیاق در کودکان بسیار عالی است. اما وقتی بچه‌ها دچار اختلال هیجانی می‌شوند، می‌توانند اطرافیانشان را ناراحت کنند. آن‌ها ممکن است شدیدا احساساتی شوند و آرام شدن برایشان سخت باشد. در این مقاله خواهیم خواند:
- اختلال هیجانی چیست؟
- نشانه‌های کودکان بسیار هیجانی چیست؟
- راه تشخیص اختلال هیجانی
اختلال هیجانی چیست؟
اختلال هیجانی کودک را از پردازش صحیح رویدادها باز می‌دارد و منجر به بروز رفتارهایی می‌شود که می‌تواند برای او و دیگران دردسرساز باشد. برخی از بچه‌ها به طور طبیعی هیجانی هستند، که لزوما چیز بدی نیست. آن‌ها کنجکاو، پرانرژی، خوش بین و سرگرم کننده هستند و کودکان دیگر معمولا دوست دارند در کنار آن‌ها باشند. اما وقتی کودک مشکلات هیجانی داشته باشد، در واقع دچار نوعی اختلال است که تأثیر معکوس دارد. آن‌ها ممکن است چیزهایی بگویند یا کارهایی انجام دهند که کودکان دیگر اطراف، او را «آزاردهنده» یا «خجالت‌آور» بدانند. به همین خاطر آن‌ها ممکن است کنار گذاشته شوند یا مورد آزار و اذیت قرار بگیرند، زیرا آن‌ها متفاوت هستند. در کودکان خردسال کاملاً طبیعی است که بی‌قرار یا بیش از حد هیجان‌زده باشند و گاهی اوقات آرام کردن آن‌ها دشوار است. کودکان خردسال سرشار از انرژی هستند. آن‌ها از موقعیتی که همه نیازهایشان در دوران نوزادی برآورده می‌شده، به مرحله‌ای رسیده‌اند که از آن‌ها انتظار می‌رود منطقی‌تر و مستقل‌تر عمل کنند. این یک دوره‌ی دشوار در زندگی آن‌ها است، زیرا زمان تغییرات بزرگ است. بدن آن‌ها در حال رشد است و باید با موقعیت‌ها و چالش‌های جدیدی مانند آمادگی رفتن کودک به مدرسه، و شاید آمدن خواهر و برادرهای جدید روبه‌رو شوند. آن‌ها ممکن است با این موقعیت‌ها و رویدادهای جدید دست و پنجه نرم کنند، و از آن‌جایی که آن‌ها بسیارکوچک و بی‌تجربه هستند، و هنوز مهارت‌های کنترل هیجانات را مانند کودکان بزرگ‌تر به طور کامل توسعه نداده‌اند، ممکن است رفتارهای هیجانی خاصی را از خود بروز دهند. اختلال هیجانی معمولاً زمانی رخ می‌دهد که کودک کانال مناسبی را برای بروز هیجانات خود نمی‌یابد. اگر کودک به مدت طولانی در وضعیت آشفته هیجانی باقی بماند و کمکی دریافت نکند، اختلال هیجانی دوران کودکی رخ می‌دهد. کودکان برای کنترل هیجان خود به مهارت خودکنترلی نیاز دارند. با این حال، همه آن‌ها این مهارت را به یک میزان توسعه نمی‌دهند. بنابراین می‌تواند تفاوت زیادی میان کودکان در توانایی کنترل هیجانات خود در سال‌های اولیه وجود داشته باشد. به همین دلیل آشنایی با نشانه‌های اختلال هیجانی در فرزندان چیزی است که هر پدر و مادری باید از آن آگاه باشند.
چگونه هیجانات کودکم را کنترل کنم؟
نشانه‌های کودکان بسیار هیجانی چیست؟
در کودکان بسیار حساس، نشانه‌های هیجانی به وضوح در رفتار آن‌ها مشهود است. کودکان هیجانی در کنترل احساسات خود بسیار ضعیف هستند، بنابراین آن‌ها در آستانه فروپاشی عاطفی قرار دارند و در نتیجه خیلی زود کنترل خود را از دست می‌دهند. بعضی از این نشانه‌ها عبارتند از:
- اضطراب،نگرانی و استرس مداوم که عملکرد طبیعی کودک را دچار مشکل می‌کند.
- گریه کردن غیرطبیعی، به طوری که وقتی کودک شروع به گریه می‌کند، گریه‌های او طولانی مدت و آزاردهنده است و انگار قرار نیست پایان پذیرد.
- کودک دائماً بی‌قراری می‌کند و ظاهراً از شرایط موجود ناراضی است و اغلب با اشیای خاص و حتی خودش بی‌دلیل درگیر است.
- او برای رسیدن به خواسته‌هایش همیشه التماس و زاری می‌کند تا احساسات والدین را تحریک کند.
- احساس غم و اندوه دائمی دارد، انزوا را ترجیح می‌دهد و از همه فاصله می‌گیرد.
- تغییرات شدید در رفتار، شامل جنگ و دعوای مکرر و خشم غیرقابل کنترل
- هر گفتگویی با آن‌ها بدون هیچ دلیل مشخصی به پاسخ یا جواب همواره با حساسیت و واکنش‌های خاص همراه است. کوچک‌ترین برخورد و عملی آن‌ها را ناراحت می‌کند و باعث رنجش آن‌ها می‌شود.
- دوری از خانواده، دوستان و فعالیت‌هایی که کودک در گذشته از آن لذت می‌برده است. یعنی به هیچ‌وجه حرف نمی‌زند و حتی جواب شما را نمی‌دهد، گاهی حتی ارتباط چشمی هم برقرار نمی‌کند و نسبت به چیزی علاقه نشان نمی‌دهد.
- در کودکان با هیجانات بالا و فوق‌العاده حساس نشانه‌هایی از آسیب به خود، مانند بریدن یا سوزاندن نیز دیده می‌شود.
راه تشخیص اختلال هیجانی
اگر یک یا تعدادی از نشانه‌های بالا را در کودک خود مشاهده می‌کنید و نگران هستید که کودک شما به اختلال هیجانی دچار است یا نه، اولین گام مشورت با یک متخصص حرفه‌ای و روان درمانگر است. روان درمانگر با کودک شما صحبت می‌کند و آزمایش‌هایی را برای تعیین وجود یا عدم وجود اختلال هیجانی در کودک انجام می‌دهد. اختلال هیجانی فقط در صورتی نیاز به درمان دارد که پزشک تشخیص دهد و این نیز تنها زمانی اتفاق می‌افتد که علائم خاصی در رفتار کودک مشاهده شود.متخصص شما را به بهترین شکل برای کمک به کودک خود در این دوران راهنمایی خواهد کرد.
کلام آخر: کودکان در هر سنی ممکن است هیجانی رفتار کنند و واکنش‌های شدیدی در موقعیت‌های مختلف از خود بروز دهند. رفتار او بخشی از خلق و خوی اوست، بنابراین به عنوان والدین دلسوز باید آن‌ها را درک کنید و به آن‌ها کمک کنید تا در هر موقعیتی احساسات خود را کنترل کنند. فراموش نکنید او به کانال مناسب و روش صحیح ابراز احساسات نیاز دارد، نه سرکوب کردن آن‌ها. ممنون که ما را در خواندن این مقاله همراهی کردید، نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید.
منبع: todaysparent
