8 تا 10 درصد کودکان در دنیا دارای اختلال بیش‌فعالی می‌باشند، آیا فکر می‌کنید فرزند شما ممکن است دارای این اختلال باشد؟ در این مقاله، ما مهم‌ترین علائم و نشانه‌های کودکان بیش‌فعال و نحوه تشخیص این علائم را مورد بررسی قرار داده‌ایم.
بیش‌فعالی چیست؟
در جلوی مغز انسان ماده هورمونی به نام دفامین یا آدرنالین به اندازه کافی ترشح می‌شود که اگر میزان این ماده در مغز کم ترشح شود اختلالی به نام بیش فعالی ایجاد می‌کند. اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی (ADHD) یک اختلال عصبی تکاملی پیچیده است که می‌تواند بر موفقیت کودک در مدرسه و هم‌چنین روابط آن‌ها تأثیر بگذارد. علائم بیش‌فعالی متفاوت است و گاهی اوقات تشخیص آن دشوار است. هر کودکی ممکن است بسیاری از علائم فردی ADHD را تجربه کند. بنابراین برای تشخیص، پزشک کودک باید فرزند شما را با استفاده از چندین معیار ارزیابی کند. بیش فعالی به طور کلی در سنین پایین در کودکان تشخیص داده می‌شود و میانگین سنی برای تشخیص بیش‌فعالی، 7 سال است. اختلال در عملکرد یا یادگیری کلید تمایز بیش‌فعالی از فعالیت عادی است. اگر کودکی از انرژی بالایی برخوردار باشد، اما بتواند در مدرسه رفتار و عملکرد خوبی داشته باشد، به احتمال زیاد ADHD ندارد.
علائم بیش‌فعالی
علائم اختلال بیش‌فعالی یا عدم تمرکز در کودکان به شرح ذیل می‌باشد:
بی‌توجه هستند: کودکانی که بی‌توجه هستند، به راحتی حواسشان پرت می‌شود، بنابراین در تمرکز حواس، تمرکز کردن و انجام دادن کارها مشکل دارند. آن‌ها معمولا به دستورات خوب گوش نمی‌دهند و جزئیات مهم را خیلی زود فراموش کنند و کاری را که شروع می‌کنند به پایان نمی‌رسانند. آن‌ها هم‌چنین ممکن است حد خیال‌پردازی کنند یا غرولند کنند. آن‌ها حواس پرت و یا فراموش‌کار به نظر می‌رسند و وسایل خود را گم می‌کنند.
پرانرژی هستند: کودکانی که بیش از حد فعال هستند، معمولا عصبی و بی‌قرار هستند و خیلی زود از بیحرکت ماندن خسته می‌شوند. آن‌ها ممکن است در نشستن بی سروصدا یا سکوت در مواقع ضروری دچار مشکل شوند. آن‌ها کارهای خود را با سرعت و با بی‌دقتی انجام می‌دهند. آن‌ها بیشتر اوقات در حال بالا و پایین پریدن هستند و در مواقعی که نباید این کار را انجام می‌دهند. بدون دلیل آن‌ها ممکن است طوری عمل کنند که آرامش دیگران را مختل کنند.
عجول هستند: بچه‌های عجول قبل از فکر کردن سریع عمل می‌کنند. آن‌ها اغلب صبر کردن برایشان سخت است. ممکن است زیاد اصرار کنند یا چنگ بزنند و بیشتر کارها را بدون اجازه گرفتن انجام دهند، کارهایی را که متعلق به آن‌ها نیست، انجام دهند یا به گونه‌ای عمل کنند که خطرناک باشد. آن‌ها هم‌چنین ممکن است واکنش‌های شدید احساسی در بعضی مواقع از خود نشان دهند.
گاهی اوقات والدین و معلمان در خردسال متوجه علائم ADHD می‌شوند. اما طبیعی است که کودکان کوچک حواس پرت، بی‌قرار، بی‌حوصله یا تکانشی باشند، این چیزها همیشه به این معنا نیست که کودک اختلال بیش فعالی دارد. توجه، فعالیت و کنترل خود با رشد کودکان کم کم توسعه می‌یابد. بچه‌ها این مهارت‌ها را با کمک والدین و معلمان می‌آموزند. اما برخی از بچه‌ها در توجه، آرامش، گوش دادن یا انتظار خیلی تغییری نمی‌کنند. وقتی این موارد ادامه پیدا کند و باعث ایجاد مشکل در مدرسه، خانه و دوستان شود، ممکن است نشان دهنده‌ی اختلال کم‌توجهی یا بیش‌فعالی در کودک باشد.
تشخیص بیش‌فعالی در کودکان
تمایز بین کودک بیش‌فعال و رفتار کودک معمولی دشوار است. اگر فقط چند علامت را مشاهده کردید یا علائم فقط در برخی موارد ظاهر شد، احتمالاً اختلال بیش‌فعالی نیست. از طرف دیگر، اگر کودک شما تعدادی از علائم و نشانه‌های بیش فعالی را نشان می‌دهد که در همه شرایط وجود دارد، در خانه، مدرسه و بازی، زمان آن رسیده است که نگاه دقیق‌تری داشته باشید. زندگی با کودک مبتلا به اختلال بیش‌فعالی می‌تواند خسته کننده و طاقت‌فرسا باشد، اما به عنوان والدین کارهای زیادی می‌توانید برای کنترل علائم، غلبه بر چالش‌های روزانه و ایجاد آرامش بیشتر در خانواده خود انجام دهید.
6توصیه مهم برای والدین در تعامل با کودک بیش فعال
کلام آخر: فراموش نکنید که همه کودکان (یا بزرگسالان) مبتلا به ADHD، تمام علائم را به یک شکل یا به یک میزان ندارند. مطمئناً در نحوه بروز علائم با رشد کودک در مراحل مختلف زندگی، تغییراتی را مشاهده خواهید کرد. اگر نگران وجود اختلال بیش‌فعالی در کودک خود هستید، همیشه ایده خوبی است که با پزشک متخصص اطفال مشورت کنید.
منبع: verywellmind
