صمیمیت چسبی است که پیوندهای خانوادگی را تقویت می‌کند. این چیزی است که ما را در طول سال‌ها و با وجود فاصله‌ها به هم متصل می‌کند. صمیمیت چیزی است که ما را از روزهای سخت عبور می‌دهد. صمیمیت با فرزندان به معنای توانایی ایجاد حس نزدیکی و رابطه عمیق با آن‌هاست. همدلی با فرزندان باید از کودکی آغاز شود تا مهارت‌های دوست داشتن و صمیمی شدن را از همان کودکی یاد بگیرند. یکی از اساس‌های رابطه سالم با فرزندانتان، علاوه بر زمانی که با آن‌ها می‌گذرانید، ارتباط موثر و همراه با عشق است، در این مطلب ما شما را با روش‌های فوق العاده‌ای برای برقراری ارتباط صمیمی با فرزندانتان آشنا خواهیم کرد.
توصیه‌های کاربردی برای ایجاد رابطه‌ی صمیمی با کودکان
چیزهای زیادی وجود دارد که می‌تواند ما را از ایجاد روابط صمیمانه عاطفی/روحی منحرف کند. ریچارد سوئنسون می‌گوید: “این سرعت زندگی است که زندگی را از قلب ویران می‌کند، از مسیر خارج می‌کند و باعث شکاف بین نسل‌ها می‌شود.” پیشرفت سریع زندگی صنعتی باعث شده تا بین فرزندان با والدین اختلافاتی ایجاد شود. در این عصر پدر و مادرها به قدری پر مشغله هستند که زمان کافی برای گذران زمان کافی با فرزند خود ندارند، همچنین به طور پیش‌فرض فرزندان را به سرگرمی‌های بی‌معنا می‌سپارند، زیرا آنقدر خسته هستند که نمی‌توانند روی قلب و احساس آن‌ها سرمایه‌گذاری کنند.
1. صرف زمان برای ایجاد صمیمیت با فرزندان، مستلزم آن است که ما از حواس‌پرتی و بی‌توجهی جلوگیری کنیم. ما می‌توانیم صمیمیت را از طریق چیزی به سادگی تماس چشمی پرورش دهیم. وقتی فرزندانمان با ما صحبت می‌کنند، مستقیماً به چشمان آن‌ها نگاه می‌کنیم، ارزش مهم بودنشان را به آن‌ها نشان می‌دهد. بچه‌های ما می‌دانند که ما واقعاً چه زمانی گوش می‌دهیم. توجه متمرکز، قوی‌تر از بیان کلمات ستایش آمیز است.
2. صمیمیت مستلزم ورود به دنیای فرزندانمان است. یکی از راه‌های انجام این کار این است که از فرزندانمان سؤالاتی بپرسیم که ما را به عمیق‌ترین مکان‌های قلبشان می‌برد و سپس به آن‌چه می‌گویند، گوش دهیم. سوالاتی مانند زیر را در نظر بگیرید:
- بزرگ‌ترین ترس تو در حال حاضر چیست؟
- نگران چی هستی؟
- بیشتر از مامان و بابا به چی احتیاج داری؟
- واقعا برای چی عصبانی میشی؟
- از چه چیزی ناراحت میشی؟
- بزرگ‌ترین رویاهای تو چیست؟
- چه چیزی تو را بسیار خوشحال می‌کند؟
3. یکی دیگر از راه‌های صمیمیت، برنامه‌ریزی است. برای بیان این‌که چقدر برای هر یک از فرزندانتان ارزش قائل هستید، زمانی را در برنامه خود برای آن‌ها اختصاص دهید. وقتی برنامه‌های کاری، زمان‌های میهمانی یا… را به گونه‌ای تنظیم می‌کنیم که به بهترین نحو مطابق با نیازهای خانواده‌مان باشد، فرزندانمان احساس ارزشمندی خواهند کرد. در برنامه روزانه خود زمانی را برای تعاملات صمیمی اختصاص دهید. اغلب، ما روزها یا حتی هفته‌ها را می‌گذرانیم و فقط بچه‌هایمان را در برنامه‌ریزی گنجانده‌ایم، بدون این‌که زمانی برای برقراری ارتباط واقعی صرف کنیم و بیشتر والدین نمی‌توانند تصور کنند که کجا زمان بیشتری برای ارتباط پیدا می‌کنند. بنابراین به دنبال فرصت‌هایی باشید که از قبل در برنامه شما هستند، جایی که می‌توانید سرعت خود را کاهش دهید و فرصتی برای نزدیکی ایجاد کنید. شاید آن موقع است که صبح‌ها به او کمک می‌کنید موهایش را ببندید، زمان زیادی را برای بغل کردن و بوسیدن اختصاص دهید، یا زمانی که فقط با یک کودک بعدازظهر در ماشین هستید، یا هنگام خواب، زمانی که با هر یک از بچه‌ها به مدت ده دقیقه دراز می‌کشید. مطمئن باشید که آغوش صبح بخیر و آغوش خداحافظی را آغاز کرده‌اید. وقتی با فرزندتان هستید، گوشی موبایل خود را خاموش کنید تا تعاملات طبیعی و صمیمانه لحظه‌ای بین شما عمیق‌تر شود.
بیشتر بخوانید: مهم‌ترین راهکارهای ایجاد تعادل بین کار و خانواده
4. یکی از مهم‌ترین راه‌های ایجاد صمیمیت با فرزند همدلی کردن با آن‌ها است. با احساس‌های فرزندتان هماهنگ شوید و با همدلی به آن‌ها گوش دهید. معمولاً نخستین بخش برای والدین از همه دشوارتر است. باید با آرامش و با چشم، گوش و دلتان به فرزندتان گوش دهید و پیام بدن او را دریافت کنید. معمولاً حرکات و ژستها بسیار گویاتر از کلمات کودک هستند. برای نمونه، آیا او زیر فشار است یا ذوق‌زده، عصبانی است یا کلافه؟ کار شما این است که اطلاعات جمع کنید تا بفهمید چه چیزی او را آزار می‌دهد. کارشناسان می‌گویند قطعی‌ترین راه برای جلوگیری از درد دل کردن فرزندتان این است که احساساتش را دست کم بگیرید و برای نمونه بگویید: “این که چیزی نبود که این همه عصبانی شدی!” یا “تو دیگه بزرگ شدی و نباید این طوری برنجی!” پس حامی فرزندتان باشید، او را قضاوت نکنید و عواطفش را دست کم نگیرید. گاهی کوتاه‌ترین کلمات مانند واقعاً، جداً، عجب! بیشتر از هر عبارت دیگری علاقه شما را نشان می‌دهند و کودکتان را به ادامه ی گفتگو تشویق می‌کنند.
5. عصبانیت خود را کنترل کنید. اگر حرفی زدید و با رفتارهای آزاردهنده مثل تحقیر، کنایه یا بی‌حیایی از شما استقبال شد، سعی کنید با عصبانیت پاسخ ندهید. درعوض، آسیب پذیری خود را بپذیرید. چیزی نگویید و دور شوید، قبل از این‌که تسلیم وسوسه به سرزنش کردن شوید. فرزند شما مطمئناً از این‌که شما را ناراحت و عصبانی کرده است، احساس بدی خواهد داشت، به خصوص که شما پاسخ او را با دعوا و خشم ندهید. بعداً، زمانی که احساس ناراحتی و عصبانیت نمی‌کنید، می‌توانید به آن‌ها بگویید که دریافت این پاسخ چه احساسی در شما ایجاد کرده است. سعی کنید فقط در مورد احساسات خود صحبت کنید، نه در مورد اشتباه بودن آن‌ها و از آن‌ها دعوت کنید تا هرگونه رنجشی را که باعث واکنش آزاردهنده آن‌ها به شما شده است، در میان بگذارند. “عزیزم، وقتی گفتی که من همیشه طرف برادرت را می‌گیرم، من ناراحت شدم چون خیلی سعی می‌کنم منصف باشم و صدایت خیلی عصبانی به نظر می‌رسید. اما به نظر می‌رسد واقعاً فکر می‌کنی من بی‌انصافی می‌کنم. این می‌تواند به تو آسیب بزند. بیشتر راجع بهش به من بگو.”
6. از مقایسه کردن کودک بپرهیزید. بسیاری از والدین، فرزندان خود را با کودکان دیگر مقایسه می‌کنند تا آن‌ها را ترغیب به برتری کنند. اما این موضوع برای آن‌ها بسیار دردناک و آزاردهنده می‌باشد. فرزندتان را آن گونه که هست، بپذیرید؛ روحیه رقابت‌پذیری در کودکان خوب است و می‌تواند آن‌ها را برای انجام کارهای خوب ترغیب کند، اما آموزش این‌که آن‌ها همیشه باید برتر و بهتر از سایر کودکان باشند، بسیار مضر است. این امر باعث کمبودها و ضعف‌های احساسی عمیق در کودک می‌شود که درمان آن دشوار است و می‌تواند منجر به پرخاشگری، تضاد و کینه‌توزی او شود.
کلام آخر: برخی پدر و مادرها فکر می‌کنند که صمیمی شدن با فرزندان مشکل می‌باشد، در صورتی که اگر پدر و مادر کمی حوصله به خرج دهند، صبوری کنند و با آرامش به حرف‌های بچه‌هایشان گوش دهند، مسلما خیلی از مشکلاتشان حل می‌شود. اگر راه‌های صمیمی شدن با فرزندان را یاد نگیرید، زمانی که میخواهید به آن‌ها کنید یا نصیحت‌شان کنید، آن‌ها شما را نمی‌پذیرند به همین دلیل است که برقراری روابط خانوادگی سالم و قوی برای حفظ یک رابطه خوب و صمیمی با فرزندتان اهمیت دارد.
