آموزش فکر کردن و منطقی بودن فرزندانتان، تنها زمانی اهمیت پیدا می‌کند که در کنار آن قلب کودکان را نیز به محبت و مهرورزی آموزش دهید. محبت و همدلی احساسی است که باید عمداً تمرین شود و این به نحوه‌ی رفتار و تعامل خود شما به عنوان والدین با یکدیگر، کودکان و سایر افراد باز می‌گردد. محبت و همدلی، انگیزه و نحوه‌ی رفتار کودک را تحت تاثیر قرار می‌دهد. بنابراین ما در این مقاله تاثیرات شگفت انگیز محبت و همدلی با کودک و روش‌های یاد دادن آن به کودک را برایتان ارائه داده‌ایم.
همدلی چیست؟
همدلی به عنوان تجربه احساسات نگران کننده از رنج دیگران و اتخاذ دیدگاه دیگری، تعریف می‌شود و با همدردی که احساس تاسف برای کسی است، متفاوت است. همدلی و مهربانی، مؤلفه‌های اساسی رفتار دلسوزانه است. همدلی توانایی درک و حساس بودن نسبت به احساسات دیگران است. همدلی به ما کمک می‌کند تا عمیق‌تر به خانواده، دوستان و حتی غریبه‌ها وابسته باشیم. همدلی بیانگر درک احساس غم و ناراحتی فرد دیگری است که فرد از آن رنج می‌برد. شفقت به معنای مراقبت از دیگران است. همدلی نشان دادن نگرانی از طریق افکار، گفتار و اعمال مهربان است. به بیان ساده‌تر، همدلی کمک کردن، گوش دادن و صبور بودن است. همدلی این است که بتوانید تشخیص دهید که کسی در چه زمانی رنج می‌کشد، و به روش‌های حساسی که نیازها و احساسات فرد مبتلا را تشخیص می‌دهد، به رنج و ناراحتی او پاسخ دهید. بسیاری از این واکنش‌ها به‌طور طبیعی انجام می‌شود، اما می‌توانید تلاش آگاهانه‌تری برای ترویج تجربیات تقویت‌کننده همدلی برای فرزندانتان انجام دهید.
همدلی در کودکان
درک احساسات شدید کودکان می‌تواند طاقت فرسا باشد و فضای کمی برای احساسات دیگران باقی بگذارد. همدلی راهی برای ایجاد ارتباط با کودک است. به بچه‌ها نشان می‌دهد که می‌دانید دارند چه چیزی را تجربه می‌کنند، حتی اگر دقیقاً احساس آن‌ها را کامل درک نکنید. همدلی می‌گوید: «می‌خواهم بدانی که تنها نیستی و من می‌خواهم بفهمم که این چه حسی برای شما دارد.» شنیدن این پیام برای بچه‌ها مهم است. وقتی بچه‌ها احساس می‌کنند درک شده و مورد حمایت قرار می‌گیرند، بیشتر با انگیزه باقی می‌مانند. همدلی شما می‌تواند به بچه ها کمک کند تا خودآگاه شوند و بهتر بتوانند آن‌چه را که نیاز دارند، بیان کنند. با گفتن مواردی مانند: “من احساست را درک می‌کنم”، “من حرفت را باور می‌کنم” و “من حالت را می‌فهمم.” همدلی خود را به آن‌ها نشان دهید. همدلی، ابزار قدرتمندی است که به شما کمک می‌کند بفهمید پشت رفتار کودک چه چیزی نهفته است. این می‌تواند به شما و فرزندتان کمک کند تا به عنوان یک تیم برای مقابله با چالش‌ها به هنگام پیش آمدن با یکدیگر همکاری کنید. و حتی می‌تواند به شما در برقراری ارتباط در لحظات سخت کمک کند. برخی از کودکان در درک احساسات افراد دیگر مشکل دارند و ممکن است برای ایجاد حس قوی همدلی به کمک بیشتری نیاز داشته باشند. همدل بودن به این معنا نیست که باید انتظارات خود را کاهش دهید. شما می‌توانید احساسات و تجربیات فرزندتان را تأیید کنید و همچنان استانداردهای بالایی داشته باشید. وقتی با هم ارتباط برقرار می‌کنید و همدلی می‌کنید، می‌توانید بر این باور خود تأکید کنید که فرزندتان قوی و توانا است. کودکانی که والدین همدل‌تر دارند کم‌تر پرخاشگر هستند، افسردگی کم‌تری را تجربه می‌کنند، هوش هیجانی بیشتری دارند و افزایش هوش هیجانی در کودکان پیش‌بینی کننده موفقیت و رشد سالم آنهاست.
روش‌های همدلی با کودک
- دیدگاه شخص دیگری را در نظر بگیرید. احساسات و واکنش‌های خود را کنار بگذارید تا وضعیت را از چشم فرزندتان ببینید. از خود بپرسید: آیا باور دارم که فرزندم تمام تلاش خود را می‌کند؟
- قضاوت را کنار بگذارید و قبل از نتیجه گیری سریع در مورد آن‌چه در مورد فرزندتان می‌گذرد، یک قدم به عقب بردارید. از خود بپرسید: چه چیز بیشتری باید در مورد آن‌چه این‌جا می‌گذرد بدانم؟
- احساسات فرزندتان را درک کنید. به تجربیات خود ضربه بزنید تا راهی برای دریافت احساسات فرزندتان بیابید. سعی کنید زمانی را به یاد بیاورید که شما هم همین احساس را داشتید (البته مراقب باشید که زیاده‌روی نکنید، بچه‌ها تجربیات منحصر به فرد خود را دارند). از خود بپرسید: چه چیز دیگری باید در مورد این‌که فرزندم چه می‌بیند یا نسبت به آن‌چه در این‌جا می‌گذرد، یاد بگیرم؟
- روش‌های تشویق کودکان به صحبت کردن را بیاموزید و اجازه دهید فرزندتان احساسات خود را بدون ترس بیان کنند.
- موقعیت‌هایی را که دلسوز بودن دشوار است را بشناسید. بدانید که بخشش بخش مهمی از همدلی است. راه‌های مناسب و بیشتری برای عذرخواهی و کلماتی که برای گفتن «متاسفم» می‌توانید استفاده کنید، بیاموزید. بخشش را به عنوان قدرت تشخیص دهید. یادگیری نحوه عذرخواهی و نحوه پذیرش عذرخواهی اولین قدم مهم به سوی همدلی است.
- احساسات کودکان دیگر و افراد خارج از خانواده را با دلسوزی درک کنید و به آن‌ها اهمیت دهید. همچنین مهم است که به احساسات دیگران گوش دهید و آشکارا احساسات عادی خود را به اشتراک بگذارید.
- هنگام کتاب خواندن یا تماشای تلویزیون، در مورد این‌که چگونه کودک می‌تواند با یک شخصیت همذات پنداری کند و چه احساسی در آن موقعیت دارد، صحبت کنید. زمانی که فرزندتان عمداً حساس رفتار می‌کند، اجازه دهید تا احساس غرور و لذت کند و احساسی را که در او ایجاد شده با شما به اشتراک بگذارد.
برای تأثیر گذاری زیاد، از واکنش احساسی مناسب استفاده کنید
جفت کردن کلمات خود با واکنش عاطفی، عشق، راحتی، گرما و تمایل به نشستن با آن‌ها در حین ابراز احساسات، به فرزندانمان نشان می‌دهد که ما آن را درک می‌کنیم و برای آن‌ها تائید می‌کند که آن‌ها کاملاً حق دارند، همان‌طوری که دارند احساس کنند. به هر حال، چیزی به نام احساسات اشتباه وجود ندارد. ما نمی‌توانیم از احساس خود نسبت به چیزهایی که برایمان اتفاق می‌افتد فرار کنیم، همان‌طور که فرزندانمان نیز نمی‌توانند. ما نیازی به موافقت با احساس آن‌ها نداریم و همچنین نباید واکنش آن‌ها را به عنوان پاسخی معقول به آن‌چه اتفاق افتاده است، در نظر بگیریم. همه چیز برای این است که به فرزندانمان نشان دهیم که پیام آن‌ها دریافت شده است و آن‌ها مکانی امن برای بیان احساسات خود دارند.
مهربانی به پرورش همدلی در کودک کمک می‌کند
محبت خود را با کلمات، تا جایی که می‌توانید به کودکتان نشان دهید. بیان احساسات و مهر ورزیدن را به آرامی با هر کلمه و رفتاری که مناسب به نظر می‌رسد به کودک آموزش دهید. به او یاد دهید همیشه در آرامش باشد و قلب خود را برای دوست داشتن همه باز نگه دارد. به او نشان دهید که با عشق‌ورزی و محبت می‌تواند هم حال خودش و هم دیگران را بهتر کند و احساس خوبی داشته باشد.
کلام آخر: همدلی می‌تواند ماهیت روابط خانوادگی ما را تغییر دهد و به تقویت سلامت روان کودکان کمک کند، هوش عاطفی آن‌ها را توسعه دهد و روابط گرم‌تر، سالم‌تر و حتی کم‌تر خشونت آمیز را برای فرزندانمان در بزرگسالی ترویج دهد. پاسخ دادن به فرزندتان با همدلی نیازمند تمرین است. راه‌های بیشتری برای نشان دادن همدلی با بچه‌ها کشف کنید.
